Travel is.. Getting to know yourself by facing new experiences.

“Although I'm not their mother. I care for them each day, I cuddle, sing and read to them and watch them as they play. I see each new accomplishment, I help them grow and learn. I understand their language, I listen with concern. They come to me for comfort and I kiss away their tears. They proudly show their work to me, I give the loudest cheers! No, I 'm not their mother, But my role is just as strong. I nurture them and keep them safe, Though maybe not for long. I know someday the time will come, When we will have to part. But I know each child I cared for, Is forever in my heart!”

Mijn vorige reisverslag is alweer bijna een maand geleden, oops! Er zijn zoveel leuke en minder leuke dingen gebeurd en daardoor kon ik geen tijd vinden om een blog te plaatsen.

Dus hier weer even een berichtje vanuit het zomerse Duitsland! Duitsland? Ja, inderdaad Duitsland. In dit zogenaamde ‘Australië’ is werkelijk geen Australiër te bekennen. Bijna iedereen die ik ontmoet komt uit Duitsland.

Een aantal weken geleden ontmoette ik tijdens de boat party een Duits meisje. We hadden super leuk contact en ik werd uitgenodigd om op haar verjaardag te komen. Natuurlijk, hartstikke gezellig. Leuke manier om nieuwe mensen te leren kennen! Het stukje ‘nieuwe mensen leren kennen’ ging alleen niet zo makkelijk dit keer. Toen ik namelijk in het huis aankwam zaten er 14 Duitse meisjes en 1 Duitse jongen. Elke keer wanneer ik een gesprek met iemand probeerde te voeren, ging het al snel weer over in Duits. En bijna niemand nam de moeite om hun gesprekken in het Engels te voeren. Persoonlijk vond ik dat een beetje asociaal, maar oké misschien is dit mijn straf omdat ik tijdens Duits nooit goed oplette.

1 December is de zomer officieel begonnen! Helaas is dit al de negende dag dat het regent en onweert. Af en toe breekt de zon door, maar over het algemeen is het helaas bewolkt. Hopelijk is deze typische Nederlandse zomer snel voorbij en kunnen we binnenkort genieten van echte Australische temperaturen!

Het blijft toch wel heel erg vreemd dat ik foto’s op Facebook voorbij zie komen waarin mensen dikke winterkleding dragen, terwijl het hier gemiddeld rond de 25 graden is.

Tegenwoordig pas ik trouwens nog maar op één kind, want Grace heeft de ‘Ayes, you stay here. I’m a big girl I can do it myself and don’t need your help’- fase bereikt. Dit zorgt af en toe wel voor grote frustratie bij mij. Mevrouw wil zelf haar kleding aantrekken en tanden poetsen. Wanneer ik dan een half uur later de trap op kom loopt Grace als Rudy Nudy door het huis. Zo noemt ze zichzelf wanneer ze geen kleding aan heeft. Dus terwijl ik Audrey aan het aankleden ben, probeer ik Grace uit haar Rudy Nudy party modus te halen en te dwingen om haar kleding aan te trekken.

Het Au Pair leven bevalt me nog steeds wel goed. Maar sommige dagen, zoals vandaag, zijn ontzettend zwaar. Ik ben al bijna een week ziek en het wordt maar niet beter. Eerlijk gezegd wordt het alleen maar erger. Maar omdat ik op mijn werk woon, kan ik ’s ochtends helaas niet opbellen dat ik ziek ben en moet ik gewoon paraat staan. Ik moest vandaag dus met de griep de hele dag werken. Op deze dagen vraag ik me echt af of ik het later wel aan kan om zelf voor kinderen te zorgen. Jezelf constant op de tweede plaats zetten is soms best wel lastig. Na een lange slapeloze nacht waarin ik steeds óf bloedheet was óf steenkoud, ging om 6:00 uur de wekker alweer. Tijd om wakker te worden zat er niet in, want de meiden wilden eten. Het voordeel is dat ik ‘s ochtends lekker in mijn pyjama kan werken.

Maar de liefde die je terug krijgt van de twee meisjes is zo fijn. Ik vind ze echt helemaal geweldig. Audrey kan inmiddels mijn naam zeggen, best logisch aangezien Grace de hele dag door “Ajes” roept. En sinds vandaag kan ze volledig los staan! Ik was zo trots op haar toen ik dit zag. Wanneer Grace naar bed gaat of ’s ochtends naar Day Care komt ze naar me toe, geeft ze me een kus op m’n wang en fluistert ze in m’n oor: "i love you Ajes". Mooi moment om Winnie the Pooh te quoten: Sometimes the smallest things take the most room in your heart.

In de weekenden vermaak ik me nog steeds prima. Zo ben ik een aantal weken geleden eindelijk naar de Blue Mountains geweest. En ja, ze zijn echt blauw! De dichte eucalyptusbossen geven de lucht een blauwe gloed. Een super mooi natuurgebied en super easy om voor de rest van je leven spoorloos in te verdwijnen. Vandaar dat wij maar lekker veilig voor de hop on hop off bus kozen. Je wordt ergens uitgezet en om de zoveel tijd komt er een andere bus die je weer op komt pikken.

Vorig weekend ben ik naar Stereosonic geweest. Een super groot muziek festival met allerlei verschillende bekende DJ’s vanuit de hele wereld. Alesso, Skrillex, Steve Aoki, CALVIN HARRIS en natuurlijk the one and only DJ Tiësto! Op zondagavond sloot hij Stereosonic 2014 af. Speciaal hiervoor had ik mijn Nederlandse vlag meegenomen. En mijn doel is bereikt! Tiësto zag de vlag, wees ernaar, begon te lachen en stak zijn duim omhoog. Super leuk!

Helaas werd ik direct na dit weekend ziek. Waarschijnlijk gaat er iets rond hier in Sydney, want ben niet de enige. Ook Anna werd ziek. Super slecht timing aangezien Surf Camp Australia voor de deur stond! Ik heb dus zoveel mogelijk rust gepakt, fruit gegeten en het hele internet afgespeurd voor gouden tips om van mijn griepje af te komen.

Dit werkte niet, dus we besloten ons af te melden voor het surfkamp. Maar helaas pindakaas, we waren een aantal uren te laat en moesten dus wel. Beide dus flink pijnstillers naar binnen gewerkt en gaan met die banaan!

Twee uren bij Sydney vandaan kwamen we eindelijk aan in Gerroa. Het was echt een super super super vet weekend. Ik ben er achter gekomen dat surfen in Australië niet mijn ding is. Surfen opzich vind ik echt super leuk en binnen no-time stond ik op de surfplank. Dat was nog niet zo moeilijk. Maar ik ben ontzettend bang voor de zee, de zee is zo enorm sterk.

Wil je een goede golf pakken moet je namelijk een stukje de zee in lopen. Maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan. De golven zijn erg sterk. Wanneer ik eindelijk bijna op de plaats van bestemming was, kwam er een mega golf en stond ik bijna weer op het strand. Terug bij af. Dan had je ook nog te maken met de stromingen van de zee. Ik had echt het gevoel dat de zee me wilde opzuigen.

Telkens wanneer ik dus eindelijk een stukje de zee in was, was ik helemaal kapot. Ook omdat ik natuurlijk al totaal energieloos was doordat ik ziek was. Op een gegeven moment had ik echt even een down momentje, omdat het zo frustrerend was dat ik totaal geen energie had. Op dit moment zag ik ineens drie dolfijnen uit het water springen. Dit was zo’n gaaf gezicht!

Ook heb ik tijdens het surfkamp de eerste Australische slang gespot! Terwijl we van het strand naar de bus met de surfplanken liepen, werden we erop geattendeerd dat er een paar meter verderop een slang lag. Toen we bij de slang aankwamen bleek het echt een mega slang te zijn. Wat voor slang het precies was, weet ik niet. Maar het is één van die slangen die je in de dierentuin aan zou treffen en je kippenvel zou geven.

Binnenkort is het kerst en dat is hier volop te merken! Alle huizen zijn extreem versierd en in alle parken staan grote kerstbomen. Ook word er volop muziek gedraaid en zie je af en toe een kerstman lopen. Arme man, zo’n dik pak aan terwijl het buiten 30 graden is. Het is en blijft een vreemd gevoel dat het bijna kerst is en ik nog steeds in mijn korte broek sta.

Ik ben nu dus druk aan het bekijken wat ik de twee meiden voor kerstcadeau ga geven. Wat geef je twee meisjes van 1 en 3 die qua speelgoed bijna alles hebben, maar het liefst met de tissue box spelen? Ik kan ze moeilijk een box met tissues geven.. Ook voor mijn host parents heb ik nog werkelijk geen idee. Dus voor degene die dit leest: Tips zijn van harte welkom!

Tussen kerst en oud en nieuw ga ik voor het eerst hier in Australië naar een andere staat! Ik ga New South Wales verlaten en reis samen met Anna af naar Victoria. We gaan voor 4 dagen naar Melbourne op vakantie! Met het vliegtuig is dit zo'n anderhalf uur. Helaas is tussen kerst en oud en nieuw de duurste periode. Vooral terug vliegen is erg duur, aangezien waarschijnlijk een groot gedeelte van Australië met oud en nieuw in Sydney wil zijn. Na lang twijfelen hebben we er dus voor gekozen om met de bus naar Melbourne te gaan. In plaats van anderhalf uur in het vliegtuig, zullen we 14 uren lang in een bus door brengen. 14 uren heen en 14 uren terug. Great. Maar oké, maakt niet uit hoe lang het duurt. Wij gaan reizen!

Een aantal minuten geleden hebben we de Great Ocean Road en Philip Island tour geboekt. Great Ocean road is een 240 km lange weg langs de Zuidkust van Australië. Hier zijn onder andere de beroemde ‘Twelve Apostels’ te vinden. Op Philip Island gaan we de Pinguin Parade bezoeken. Wanneer de zon onder gaat, komen hier allemaal dwergpinguïns aan land. Op Philip Island is de grootste dwergpinguïn kolonie ter de wereld. Volgens Freek Vonk zitten hier zo'n 32.000 pinguins.

Op 30 december in de ochtend zullen we weer in Sydney arriveren. Dat betekend dat New Years Eve dan erg dichtbij is. Op 31 december 2014 om 14:00 uur in Nederland begint bij mij 2015! Ik ben zo ontzettend blij dat ik dat in één van de mooiste steden ter wereld mag vieren. New Years Eve in Sydney, wie wil dat nou niet?!

Bij deze wil ik iedereen die dit leest een fijne kerst toewensen en een gelukkig nieuwjaar! Make it a December to remember and I will see you in 2015!